بحران هایی که مانع شناسایی قربانیان می شود: گزارش UNODC در مورد قاچاق انسان

در سال 2020، تعداد قربانیان شناسایی شده در سراسر جهان نسبت به سال قبل 11 درصد کاهش یافت که ناشی از شناسایی کمتر در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​است.

تعداد محکومیت های قاچاق انسان نیز در مدت مشابه 27 درصد کاهش یافته است که روند بلندمدت ثبت شده توسط UNODC از سال 2017 را تسریع می کند.

کاهش شدیدتر در جنوب آسیا (56 درصد)، آمریکای مرکزی و دریای کارائیب (54 درصد) و آمریکای جنوبی (46 درصد) گزارش شده است.

اثر همه گیری

بر اساس این گزارش، علیرغم کاهش فرصت‌های فعالیت برای قاچاقچیان، این بیماری همه‌گیر ممکن است توانایی مجریان قانون برای شناسایی قربانیان را تضعیف کرده باشد.

گادا ولی، مدیر اجرایی UNODC، گفت: «ما نمی توانیم اجازه دهیم که بحران ها عملیات را پیچیده کنند.

سازمان ملل و جامعه اهداکنندگان باید از مقامات ملی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، برای پاسخ به تهدید قاچاق انسان و شناسایی و محافظت از قربانیان، به ویژه در مواقع اضطراری، حمایت کنند.

این تحلیل همچنین نشان داد که موارد کمتری از قاچاق انسان برای بهره‌کشی جنسی در طول همه‌گیری به دلیل بسته شدن فضاهای عمومی شناسایی شده است.

محدودیت‌های مرتبط ممکن است این شکل از قاچاق را به مکان‌های پنهان‌تر و کمتر امن‌تر سوق داده باشد و شناسایی قربانیان را دشوارتر کند.

قربانیان “خود نجات”.

تجزیه و تحلیل پرونده های دادگاهی که در این گزارش ذکر شده است همچنین نشان می دهد که قربانیان قاچاق انسان که شناسایی شده اند، در اکثر موارد به تنهایی از قاچاقچیان خود فرار می کنند و عملاً «خود را منزوی می کنند».

41 درصد از قربانیان فرار کرده و به ابتکار خود به مقامات گزارش داده اند، در مقایسه با 28 درصد از قربانیان که توسط مجریان قانون و 11 درصد توسط اعضای جامعه و جامعه مدنی پیدا شده اند.

این گزارش می‌گوید که این موضوع به‌ویژه نگران‌کننده است، زیرا بسیاری ممکن است خود را قربانی معرفی نکنند یا اصلاً از تلاش برای فرار خیلی ترس دارند.

جنگ و درگیری

جنگ و درگیری فرصت هایی را برای قاچاقچیان فراهم می کند تا از آنها بهره برداری کنند و جنگ در اوکراین خطر قاچاق را برای میلیون ها آواره افزایش می دهد.

این گزارش نشان می‌دهد که چگونه اکثر قربانیان از کشورهای آفریقایی و خاورمیانه آمده‌اند و در نهایت به آن‌ها می‌آیند.

مصونیت از مجازات نیز در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا بیشتر است. کشورهای این مناطق کمتر قاچاقچیان را محاکمه می کنند و قربانیان کمتری را نسبت به بقیه جهان شناسایی می کنند.

در عین حال، قربانیان این مناطق در محدوده وسیع تری از کشورهای مقصد نسبت به قربانیان سایر مناطق شناسایی می شوند.

مطالعه پرونده های دادگاه نشان داد که قربانیان زن سه برابر بیشتر از قربانیان مرد مورد آزار فیزیکی یا خشونت آمیز قاچاقچیان قرار می گیرند.

احتمال مصادره و قاچاق کودکان تقریبا دو برابر بزرگسالان است.

توسعه داده های ملی UNODC

مرزها و نام‌های نشان‌داده‌شده و نام‌گذاری‌های استفاده شده در این نقشه به معنای تایید یا به رسمیت شناختن رسمی توسط سازمان ملل نیست.

زنان روی اسکله

در عین حال، زنانی که به دلیل قاچاق انسان تحت بازجویی قرار می گیرند نیز بسیار بیشتر از مردان در معرض محکومیت قرار دارند.

این نشان می دهد که سیستم قضایی ممکن است علیه زنان تبعیض قائل شود و نقش زنان در شبکه های قاچاق ممکن است احتمال محکوم شدن آنها به جرم را افزایش دهد.

هفتمین گزارش جهانی در مورد قاچاق انسان بر اساس داده های جمع آوری شده از 141 کشور برای دوره 2017-2020 و تجزیه و تحلیل 800 پرونده قضایی مختلف است.